Креативно катче

Само храбриот човек знае да прости

Прошката не е лесно ниту да се побара, ниту да се даде. Доколку на некој човек му е згрешено, и тој не прости, тогаш тој човек има скаменето срце и големо его. Кукавичлукот на таквиот човек е ненадминлив. Ќе зборува како му било згрешено и колку многу бил повреден. Простувањето е плод од широкоградоста, добрината, […]

Само храбриот човек знае да прости Read More »

Наградени литературни творби на конкурсот по повод 8 Март на тема „Нежноста и убавината на жената“

I место Нежноста и убавината на жената Првата личност која воопшто ја запознав беше жена. Првиот поглед, првата топлина и првиот нежен и треперлив здив го почувствував од неа. Живот за мене, чедо и бескрајна среќа и радост за неа. Се добивме еден со друг, се држевме како едно. Но се одвоивме, а сепак останавме

Наградени литературни творби на конкурсот по повод 8 Март на тема „Нежноста и убавината на жената“ Read More »

Дискриминацијата – црна точка на бел лист

I награда на тема распишана во рамките на проектот „Еднаквоста е наша инспирација“ на невладините организации СЕГА Дискриминацијата – црна точка на бел лист           Сите се раѓаме еднакви на овој свет. Секој со својата среќа и секој со својот нагон за повраќање. Суштества, скроени со лик и карактеристики на човек. Овде на оваа пространа

Дискриминацијата – црна точка на бел лист Read More »

Театар на стапици

Заливот ме проголтна, а и ѓаволот ме измами. Умешав раце јас, таму каде што и светлината слабо свети. Верував како слепа божица, па болката во мене крена револуција. Безобразно се испомеша црнилото и топлината во срцата човечки згасна. Иронично ве гледам сите вие лицемерни насмевки бедни, небаре душа ми зацрнувате, туку онака човечки се ситам

Театар на стапици Read More »

Заробени души

Живееш во една средина каде не цутат цветови, каде нема кој утеха да ти даде, каде гневот се раѓа кога се раѓаш и ти.   Со првиот твој плач се будат суровите слуги на злото, се буди копнежот за војна во која ти очајнички доживуваш пораз, војна во која твоите воздишки се единственото нешто што

Заробени души Read More »

Мојот град

Тешки векови се судираат под нашите полиња, судни маки, пролеани солзи, илјадници стравови. Многу корење се пуштило, многу труд се вложило, секое делче од нашето минато, само го цврсти темелот.   Низ горите и ширните падини на градот ветрот се доловува како способен измамник. Продира низ тајните калдрми, вее со својата милина, шумоли тивко, а

Мојот град Read More »

Мојот јазик – тоа сум јас

Кој си ти ако немаш свој јазик, каде ќе се потпреш, кому ќе се обратиш? Го негуваш ли, го чуваш ли, знаеш ли колку вреди тој?   Сврти се назад погледни во корените на минатото црна темнина, црна владеела сите ги покрила да не можеш да твориш и зборуваш на јазикот свој ти не би

Мојот јазик – тоа сум јас Read More »